De gitaar in de barok had destijds vijf dubbele snaren (koren), waarvan de eerste snaar meestal enkel was. De stemming van de snaren van de barokgitaar lijkt op de stemming van de eerste vijf van de zes snaren die de hedendaagse gitaar heeft. Deze dubbele snaren bij de barokgitaar waren unisono of in octaven gestemd. Het grootste verschil met de zes-snarige moderne gitaar is het ontbreken van de lage E snaar.

Voor het spelen van barokmuziek met het Rebay Duo was Leo van Rutte echter op zoek naar een barokgitaar met een lage E snaar, een instrument met zes in plaats van vijf koren. Juist die lage extra E snaar is erg belangrijk voor het spelen van de continuo partijen. In de zoektocht naar zo’n gitaar kwam Leo terecht bij de Spaanse bouwer Jaume Bosser.  Hij bouwde voor Leo een prachtig instrument dat niet alleen voor barokmuziek, maar ook voor Renaissance muziek gebruikt kan worden. Door zijn stemming is dit instrument namelijk ook nauw verwant aan de vihuela, het belangrijkste tokkelinstrument uit de 16e eeuw.